Voormalig premier en kanselier van de schatkist, Gordon Brown, heeft gewogen in het debat over de kansspelbelasting en nog een stem ingeluid die nog een stem heeft in een steeds meer gefragmenteerde Labour-partij die moeite heeft om haar aanpak van de industrie te beslissen.
Brown schreef een opiniestuk in The Guardian en betoogde dat het verhogen van de belastingen op de buitengewoon winstgevende online en kansspelindustrie de eerste stap zou moeten zijn bij het verhogen van de inkomsten om kinderarmoede aan te pakken, een kwestie waar de Labour-regering zich steeds meer zorgen over heeft gemaakt.
Zijn opmerkingen komen als Rachel Reeves, de huidige kanselier van de schatkist in het kabinet van premier Keir Starmer, en haar HM Treasury evalueren of ze de grootste verandering in weddenschappen en gaming belasting in vele jaren moet aanbrengen.
De Schatkist heeft feedback gevraagd over een voorgestelde fusie van de drie soorten gaming belasting de 21% Remote Gaming Duty op online gaming; 15% Pool Betting Duty op sportpools, maar niet op paarden en windhondenraces; en de 15% algemene weddenschap op vaste weddenschappen, met 10% op spread-weddenschappen en 3% op financiële spread weddenschappen.
Kansspel heffingen zijn niet de enige bron van inkomsten die kunnen lonen om kinderarmoede te verlichten, maar dit zou een eenvoudige budgetkeuze moeten zijn, schreef Brown en de overheid kan aan de onvervulde behoeften van vandaag voldoen door een onder belaste sector te veel belasten, kansspelen zal ons land niet bouwen voor de volgende generatie, maar kinderen, bevrijd van armoede, zullen dat wel doen.
Gordon Brown geen onbekende voor weddenschap en / of kansspelbelasting.
Hoewel hij al enige tijd geen kabinet rol heeft gehad en ook geen parlementslid is geweest, zou de inbreng van Brown invloedrijk kunnen zijn, en de in Schotland geboren politicus was Premier van de schatkist van 2 mei 1997 tot 27 juni 2007, en premier van 2007 tot de verkiezingsnederlaag van Labour in 2010.
Hij is nu teruggebracht door de Labour-regering in een adviesrol, gericht op twee kwesties: kinderarmoede en belasting en dit heeft ertoe geleid dat hij zich bij sommige punten aansluit en tot de conclusie komt dat het verhogen van de kansspelbelasting het kinderbeleid zal helpen verlichten.
Kansspelheffingen zijn niet de enige bron van inkomsten die kunnen lonen om kinderarmoede te verlichten.
Maar dit zou een eenvoudige budgetkeuze moeten zijn en de overheid kan aan de onvervulde behoeften van vandaag voldoen door een onderbelaste sector te belasten, kansspelen zal ons land niet bouwen voor de volgende generatie, maar kinderen, bevrijd van armoede, zullen dat wel doen.
De Gambling Act van 2005 werd aangenomen tijdens de ambtstermijn van Brown bij de Schatkist, waarmee het nieuwe tijdperk van gereguleerde online weddenschappen en kansspelen in het VK werd geluimd en de oprichting van de UK Gambling Commission (UKGC).
Hoewel Brown misschien geen directe rol heeft gespeeld bij het opstellen en aannemen van de Gambling Act, met het wetsvoorstel afkomstig uit het DCMS, speelde hij als kanselier een directe rol bij het beslissen hoe de industrie moest worden belast.
Terwijl kanselier, hij aantoonbaar introduceerde de grootste belasting verandering die het Britse gokken ooit heeft gezien, het afschaffen van weddenschappen betaald door gokkers in 2001 en in plaats van klanten die een belasting betalen over hun weddenschappen of winsten, werden belastingen op de winst van de bookmaker verhoogd.
Hoewel dit er natuurlijk toe leidde dat de industrie meer belasting betaalde, leidde het ertoe dat de inzet van weddenschappen aanzienlijk toenam als gevolg van klanten van bookmakers, die op dat moment veel meer retail gebaseerd zouden zijn geweest, geen rekening hoefde te houden met wed ofwel kansspelbelasting bij het maken van hun paarden of voetbalselecties.
Volgens een Guardian-rapport uit 2005 steeg de waarde van de weddenschappen van 27 miljard pond in 2001 tot 53 miljard pond in 2005, het jaar dat de Gambling Act werd aangenomen en de kansspelindustrie merkt nu dat ze in een ander tijdperk opereert dan twee decennia geleden.
De dynamiek van het bedrijfsleven en de consument is veranderd, de bezorgdheid over de maatschappelijke impact ervan is wijdverbreid, sportsponsoring heeft de zichtbaarheid enorm vergroot en de Gambling Act is onderworpen aan een bijna drie jaar durende evaluatie om het meer van toepassing te maken op de digitale omgeving van de jaren 2020.
Arbeid heeft geld nodig
Toen de Labour-regering aan de macht kwam bij de verkiezingen van juli 2024, maakte het duidelijk dat het vastbesloten was om de aanbevelingen van het Gambling Act-herzieningsboek te zien, dat eind 2020 was begonnen onder zijn conservatieve voorganger.
Voor het grootste deel heeft het zich hierop gehouden aan zijn wapens, waarbij de DCMS en UKGC zich bezighouden met overleg over en uitvoering van regels rond bonussen en financiële risicocontroles, naast andere belangrijke gebieden van de beoordeling.
De druk op Reeves neemt echter toe om een zwart gat van 50 miljard pond in de overheidsfinanciën te vullen. De regering moet inkomsten vinden om haar doelen te bereiken, niet alleen de groeiende kinderarmoede aan te pakken, zoals opgemerkt door Brown, maar ook andere projecten zoals infrastructuurontwikkeling, het revitaliseren van de NHS, het privatiseren van spoorwegen en het verhogen van defensie-uitgaven.
De Britse kansspelsector, die op maart 2024 een bruto kansspelrendement van 15,6 miljard pond opleverde is een gemakkelijk doelwit voor de regering om een deel van deze inkomsten te vinden en groepen zoals de Social Market Foundation (SMF) pleiten voor een forse algemene weddenschap plicht van 25% voor alle producten, en de rapporten van de groep zijn door Brown genoemd in zijn oproep tot hogere belasting.
Zijn belangrijkste bron van inspiratie lijkt het Institute for Public Policy Research (IPPR) te zijn en de denktank heeft voorgesteld om de limiet van twee kinderen op door middelen geteste uitkeringen en het gezinsuitkeringsplafond te schrappen, waarvan het schat dat het ongeveer 3 miljard pond zou kosten – met het argument dat dit zou kunnen worden gesubsidieerd door kansspelbelastingen.
Zoals verwacht is dit voorstel in opstand gekomen van de Betting and GamingCouncil (BGC) en het handelsorgaan heeft een verklaring uitgegeven waarin het voorstel wordt bestempeld als economisch roekeloos en financieel misleidend, en het risico het risico de consumenten naar de zwarte markt te duwen.
Het verhogen van de belastingen kan ook een dubbel doel dienen, waardoor een deel van de druk die de regering voelt van belangenbehartigingsgroepen zoals de All Party Parliamentary Group on Gambling Reform (APPG GR), die grotendeels bestaat uit Labour-backbenchers, hoewel geleid door veteraan Conservatief Ian Duncan Smith, wordt verlicht.
De partij is echter verre van eensgezind over dit onderwerp, Backbenchers en de regering hebben duidelijk een verschil van mening, en niet alle backbenchers hebben dezelfde mening – parlementsleden Dawn Butler en Richard Baker deelden bijvoorbeeld beide verschillende opvattingen deze maand.
Maar uiteindelijk, geld praat en Reeves moet ergens inkomsten vinden, en hoewel belastingen niet de zilveren kogel zullen zijn voor de financiële problemen van de overheid, zullen ze een gat opvullen.
