Oriana Morrison, een Brits Amerikaanse belastingstrateeg voor topsporters, onderzoekt waarom professionele atleten het Verenigd Koninkrijk verlaten voor landen als de VS en de VAE.
Het Verenigd Koninkrijk verliest snel zijn positie als wereldwijde thuisbasis van sport en entertainment en als grensoverschrijdend belastingstrateeg voor atleten en entertainers zie ik een stille exodus aan kracht winnen. Het Verenigd Koninkrijk is niet langer een standaard uitvalsbasis voor talent van wereldklasse.
Als we niet snel bijsturen, verliezen we niet alleen de gezichten van onze sportieve en culturele identiteit, maar ook de economische motor die ze aandrijven, de wereldwijde invloed die ze met zich meebrengen en het jonge talent dat hier geen toekomst meer ziet.
Van ambitieuze supersterren tot multinationals Wanneer een atleet internationaal succesvol wordt, profiteert hij of zij daar niet alleen financieel van. Hij of zij is niet langer een individuele verdiener, maar gaat opereren als een multinational, zijn of haar activiteiten bestrijken jurisdicties, sectoren en valuta’s en genereren inkomsten in tientallen industrieën.
Elke sponsoring, licentieovereenkomst en investering wordt een grensoverschrijdende onderneming en ze exporteren Brits talent en importeren wereldwijd kapitaal en een topsporter functioneert als een bluechip bedrijf – een op zichzelf staand ecosysteem van werkgelegenheid, productie en consumptie.
Om hen heen vormt zich een toeleveringsketen: accountants, advocaten, trainers, stylisten, contentcreators, cateraars, beveiligingspersoneel en digitale specialisten. Ieder verdient een belastbaar inkomen en elke transactie draagt bij aan de btw, sociale zekerheid en vennootschapsbelasting.
Deze knooppunten in het ecosysteem – de mensen en bedrijven die door één atleet in stand worden gehouden – dragen gezamenlijk bij aan de financiering van publieke goederen en diensten, zoals de NHS.
Het eigen inkomen van de superster is slechts de oppervlakte. Hun succes helpt hypotheken af te lossen, kinderen naar school te laten gaan en eten op tafel te zetten voor velen, niet alleen voor henzelf, zie ze als Amazon of Starbucks. Het kernproduct doet er minder toe dan de economische impact die het creëert.
Wanneer een Britse atleet om fiscale of commerciële redenen naar het buitenland verhuist, verliest de schatkist niet slechts één belastingbetaler – ze verliest een hele toeleveringsketen, een web van salarissen, servicecontracten en bedrijfsontwikkeling dat in eigen land had kunnen blijven.
Het is niet alleen een kwestie van talentvlucht; Het is de offshoring van een zelfvoorzienende onderneming, de stille migratie van een sector die tot nu toe een van de meest dynamische exportproducten van het VK was. De groeiende onevenwichtigheid in het VK Atleten riskeren alles voor hun carrière.
Ze ruilen gezondheid, jeugd en mentaal welzijn in voor een kans op uitmuntendheid.
Maar wanneer ze de top bereiken, worden ze gestraft, niet beloond, voor dat succes, in het VK zijn de belastingtarieven hoog. De gemeentebelastingen stijgen. Wonen is onbetaalbaar en de bureaucratie is meedogenloos.
Velen zien de waarde van hun bijdragen niet meer, of het nu gaat om openbare veiligheid, gezondheidszorg of zelfs basisvoorzieningen en het systeem voelt vijandig aan. Het VK is een plek geworden waar ambitie weggevaagd wordt.
Sporten zoals boksen, MMA en voetbal behoren nog steeds tot de weinige overgebleven routes voor echte sociale mobiliteit – sectoren met lage financiële toetredingsdrempels, maar immense fysieke en psychologische kosten, decennialang werd die rol vervuld door het hoger onderwijs.
Maar universitaire diploma’s gaan nu gepaard met een onbetaalbare studieschuld en geen gegarandeerd rendement en daarentegen biedt topsport nog steeds een zeldzame meritocratische ladder: prestaties, niet privileges, bepalen het resultaat.
Wanneer die ladder wordt weggenomen, wanneer het land dat talent heeft gekoesterd hem naar het buitenland verplaatst, is de prijs niet alleen culturele trots en het is de erosie van een van de laatste werkende motoren van sociale mobiliteit in Groot-Brittannië. Waar ze naartoe gaan en waarom de meest voorkomende verhuisbestemmingen die we zien, zijn de VS, de VAE, Saoedi-Arabië, Monaco en Zwitserland – elk met strategische voordelen in verschillende fasen van de carrière van een atleet. In de VS is schaal het voordeel.
Alles is groter in Amerika: de markt, de fanbase, het sponsorpotentieel en het is een schaalbaar systeem dat is gebouwd om zowel het persoonlijke imago als de prestaties te versterken, atleten vinden er langdurige commerciële partnerschappen, een sterkere infrastructuur en – cruciaal – een lagere effectieve belasting.
De VAE combineert politieke stabiliteit, moderne infrastructuur en een nul inkomsten belastingregime met eenvoudige verhuiswetten en minimale bureaucratie en het beloont ondernemerschap in plaats van het te belemmeren.
Saoedi-Arabië, hoewel nieuw op het wereldtoneel van de sport, boekt snelle vooruitgang dankzij staatssteun in boksen, voetbal en entertainment en voor topverdieners die zich richten op het behoud van hun financiële nalatenschap en discretie, blijven Monaco en Zwitserland de gouden standaard – met belastingvoordelen, wereldwijde mobiliteit en geavanceerde vermogensbeheernetwerken.
Bijna al deze bestemmingen hebben een voorsprong waar het Verenigd Koninkrijk niet tegenop kan: Het weer en constante zonneschijn, schone lucht en buitenleven creëren omgevingen waar training, herstel en het dagelijks leven gewoon beter verlopen.
De beslissing om te vertrekken gaat niet alleen over belastingen, hoewel belastingen een belangrijke rol spelen. Het gaat over levensstijl, veiligheid, carrièremogelijkheden, toegang tot consumenten en sponsors. Atleten voelen zich aangetrokken tot landen die prestaties vieren en belonen, groei stroomlijnen en welzijn bevorderen.
Het Verenigd Koninkrijk daarentegen heeft een cultuur opgebouwd waarin succes bijna als een misdaad wordt beschouwd en durf te presteren, en je wordt ervoor gestraft, de kosten van het loslaten dit gaat niet alleen over individuen.
Het gaat over onze culturele economie. Sport is een van de machtigste exportproducten van het Verenigd Koninkrijk wereldwijd, een soft powerindustrie die identiteit en kansen vormt. Wanneer onze sterren vertrekken, verdwijnt al het andere met hen mee: sponsoring, endorsements, mediarechten, pay-per-view evenementen en het web van arbeiders- en kantoorbanen dat afhankelijk is van hun aanwezigheid.
Als deze trend zich voortzet, zullen Britse fans het vliegtuig moeten nemen en hotels in het buitenland moeten boeken om hun favoriete atleten en teams te zien presteren, sport, ooit een van de weinige echte gelijkmakers in Groot-Brittannië – waar vreugde en verdriet door iedereen gelijk werden gedeeld, ongeacht postcode, inkomen of ras – dreigt nu een luxe-ervaring te worden die alleen is weggelegd voor degenen die het zich kunnen veroorloven.
Aspiraties zelf beginnen te verdwijnen wanneer talent inziet dat de enige weg naar succes het verlaten van huis is en trainingskampen, grote evenementen en zelfs grassroots-ontwikkeling zullen het geld elders volgen.
Het grootste verlies zal niet de sterren zijn die vertrekken, maar degenen die achterblijven: de studenten die niet worden aangenomen, de ontwerpers die hun contracten verliezen, de hospitalityteams die niet meer worden geboekt – en de fans die het zich niet langer kunnen veroorloven om te genieten van de sport waar ze van houden.
Wanneer ambitie het land verlaat, verdwijnen ook kansen en verbondenheid en het is een verlies-verlies-situatie en concluderend: Groot-Brittannië wint er niets mee door het leven moeilijker te maken voor zijn beste presteerders en wanneer zij vertrekken, verliezen we meer belastinginkomsten, niet minder.
We verliezen banen, investeringen en wereldwijd prestige en we kunnen talent geen nationale schat noemen terwijl we het belasten als een nationale bedreiging en het Verenigd Koninkrijk heeft een systeem nodig dat excellentie beloont en het makkelijker – niet moeilijker – maakt om te blijven en een systeem dat erkent dat cultuur en sport geen verwennerijen zijn, maar industrieën.
Als we dat niet doen, zal de wereld de rode loper blijven uitrollen voor de mensen die we hebben weggejaagd.
Commercial tip and Exclusive available for athletes / sporters and iGaming – Entertainment industry :
***** GBR.BET – MCO.BET – MONACO – VIP – EXTENSIE – LIBERTE.BET *****
