Het concept van een Britse Gambling Ombudsman zag er misschien al lang uit, maar het werd deze week gewoon opnieuw nieuw leven ingeblazen in het Parlement meer dan twee jaar geleden zag het White-Book kansspeloverzicht in 2023 eindelijk het daglicht na jaren van overleg, waarbij in totaal 62 aanbevelingen voor een duurzamere Britse sector naar voren werden gebracht.
Onder deze was de oprichting van een Gambling Ombudsman – een figuur draaide mythisch op dit punt, verondersteld om de kloof tussen politici, consumenten en de industrie te overbruggen terwijl onnodige spanningen en miscommunicatie werd opgestreken.
Met de belangrijkste aanbeveling dat deze rol binnen 12 maanden na de publicatie van het Witboek moet worden ingevuld en operationeel, zijn we nu ver voorbij dat punt en dit werd schijnbaar vergeten, behalve misschien voor wat rustig geklets op de achtergrond.
Welnu, dit is niet langer een kwestie van slaan rond de bush, aangezien het Gambling Ombudsman debacle eindelijk in het openbaar werd aan de orde gesteld tijdens het parlementaire debat van deze week over kansspelhervormingen, voorgezeten door Sir Desmond Swayne.
De Ombudsman vraag kwam van Sir Iain Duncan Smith, lid voor Chingford en Woodford Green, en voorzitter van de All Party Parliamentary Group (APPG) over de hervorming van de kansspel.
Zo’n twee jaar geleden werd het heel duidelijk aanbevolen dat er een kansspelombudsman zou worden opgezet. Tot nu toe is daar in twee regeringen niets op gebeurd, zei hij.
Smith’s onderzoek werd beantwoord door niemand minder dan Ian Murray, minister voor Creatieve Industrie, Media en Kunst, die bevestigde dat de rol niet is uitgesloten zoals de regering het ziet als de meest effectieve manier om onafhankelijke alternatieve geschillenbeslechting te leveren.
Ondanks een duidelijk positief teken voor wat er voor het Britse kansspel ligt, zal de oprichting van een Gambling-ombudsman echter met zijn eigen kanttekeningen komen, benadrukte Murray: De werkzaamheden hieraan zijn aan de gang, maar het zal primaire wetgeving vereisen, en we zijn ons bewust van de noodzaak om zo snel mogelijk een geschikt mechanisme in te voeren.
Met alle andere dingen die we willen doen om dit in te bedden, zijn we ons er heel bewust van dat de industrie op dit moment met ontzettend veel verandering te maken heeft, maar het staat nog steeds op de agenda.
Belastinghervormingen drijven discours aan
De verandering waar Murray op doelde is natuurlijk de onlangs ingevoerde kansspel belastingverhogingen in de nieuwe Britse begroting.
Zodra de rode aktetas van de bondskanselier van de bank Rachel Reeves werd geopend, werd aangekondigd dat Remote Gaming Duty in april 2026 zal stijgen van het huidige basisniveau van 21% naar 40%, terwijl de General Betting Duty in maart 2027 zal volgen – klimmend van 15% naar 25%.
En hoewel de nieuwe belastingkosten het meest online gaming zullen raken, zal het Britse retail aanbod niet onaangedaan ontsnappen, waarbij omnichannel operators waarschijnlijk op zoek zijn naar kostenbesparingen en de klap verzachten – in wezen ook van invloed op de eindgebruiker.
Koppel dat aan de kosten die nodig zijn voor de volledige goedkeuring van de aanbevelingen van het Witboek, die nog steeds worden uitgevoerd en u eindigt met een kostbare rekening over de hele linie.
Gareth Snell, lid van Stoke-on-Trent, zorgde er ook voor om zijn collega-parlementariërs daaraan te herinneren: Daar zijn kosten aan verbonden aan de sector, en een kost die vaak wordt doorberekend aan consumenten.
Maar voor sommigen is de Britse kansspelindustrie nog steeds niet onder de last geplaatst die ze geloven dat het verdient, met Charlie Maynard, parlementslid voor Whitney, als een van die stemmen.
Maynard riep nog meer hervormingen op en zei dat gokken sterk moet worden beperkt in zijn vermogen om gereguleerde producten te adverteren aan Britse consumenten – of het nu via sponsoring of meer conventionele marketingkanalen, zoals tv en sociale media.
Hij pleitte voor landen als Italië, Spanje, Duitsland, België en Nederland, waar eerder strengere marketingregels en regelrechte algemene verboden werden ingevoerd en wat Maynard echter niet erkende, was dat Spanje geen minder slachtoffer is van reclame op de zwarte markt en Italië functionarissen meldden dat een op de in 2024 op de zwarte markt speelde.
Nederland heeft ook gezien dat consumenten zoekopdrachten voor illegale kansspelwebsites vervijfvoudigen sinds de sponsorbeperkingen in 2022, terwijl Duitsland momenteel een van de laagste kanalisatiepercentages heeft onder gereguleerde Europese markten.
Een punt dat door Maynard aan de orde wordt gesteld en dat daadwerkelijk zou kunnen resoneren met de huidige realiteit van de kansspelsector, is dat lokale autoriteiten meer bevoegdheden nodig hebben om de afgifte van vergunningen op hun grondgebied te dicteren – iets waar raden nu al maanden voor pleiten en dat de Britse Kansspelcommissie openlijk heeft aangepakt.
Welke uitdagingen en kansen er ook liggen voor de Britse kansspelsector zou effectief kunnen worden door genavigeerd met de steun van een toegewijde Gambling Ombudsman en hoewel de details rond die nog steeds wazig zijn, blijkt de intensiverende relatie tussen politiek en kansspel op zijn minst de discussie op gang te hebben gebracht.
