In de nasleep van het professionele basketbalverbod van Jontay Porter eerder deze maand, verklaarde The Guardian deze week nadrukkelijk dat de legalisering van sportweddenschapppen in de VS een vergissing was.
Naast het gemakkelijker en toegankelijker maken tot kansspelen, stelt het artikel, heeft legalisatie ook sociale stigma’s rond weddenschappen verwijderd en een explosie in steeds risicovoller gedrag aangewakkerd.
De toegangsbelemmering voor sportweddenschappen was vroeger het kennen van een bookmaker en bereid om in contanten te wedden, toen werd het tech-savvy genoeg om door vage offshore-sites te navigeren.
Nu is het gewoon 18 jaar oud en met een smartphone en een creditcard, aldus het stuk en de resultaten, voor zover het de auteur betreft, zijn binnen, hoewel al rijke bedrijven elk jaar verder worden verrijkt door de miljarden weddenschap door Amerikanen, heeft de industrie voor velen de deur geopend voor een levende nachtmerrie, suggereert het artikel.
Het wijst op een onderzoek dat suggereert dat onder jonge mannelijke gokkers in de VS 38% zegt dat ze meer wedden dan ze zouden moeten, 19% heeft gelogen over de omvang van hun weddenschappen en 18% heeft geld verloren dat bedoeld is om aan hun financiële verplichtingen te voldoen.
De cijfers zijn grimmig en weerspiegelen een snelle toename van het kansspelvolume in de USA, waar vorig jaar $ 120 miljard werd ingezet in de gereguleerde markt.
Een ander probleem met de moderne kansspelindustrie, suggereert het artikel, is de mogelijkheid om te wedden op steeds specifiekere resultaten binnen games, terwijl marketeers er alles aan doen om hun klanten voor het front te blijven inzetten.
Net als elk medicijn activeert spelen het beloningssysteem van de hersenen, maar de meeste dopamine rush en hebben geen toegang tot de kracht van big data, wat de toekomst van de sector betreft, is de auteur duidelijk bang voor de integriteit en veiligheid van sport.
De echte bedreiging voor sport en het levensonderhoud van miljarden fans ligt bij de competities, speciale belangen en media die verslavend spellen te integreren en met de spellen waar we van houden, suggereert hij niet bij misdragende atleten, hoewel hij een overtuigende zaak maakt tegen het uitnodigen van te veel spellen in de samenleving, lijkt één ding zeker te zijn: sportweddenschappen zijn hier om te blijven.
