Toezichthouders op kansspelmarkten worden per definitie geacht onpartijdig te zijn in politieke debatten binnen de sector, maar de onpartijdigheid van toezichthouders die betrokken zijn bij de Britse kansspelindustrie wordt op de proef gesteld en dit komt natuurlijk door het belastingdebat – iets waar onze lezers inmiddels wel bekend mee zullen zijn.
Er is bijna geen dag voorbijgegaan dat het onderwerp belastingen niet op de een of andere manier onze website heeft gesierd, nu de begrotingsaankondiging op 26 november nadert.
De discussie heeft talloze stemmen getrokken – denktanks, liefdadigheidsinstellingen, actiegroepen, gok- en kansspelaanbieders, brancheorganisaties, paardenraces, politici zoals Gordon Brown en Nigel Farage, en nu, verrassend genoeg, toezichthouders.
Andrew Lyman, commissaris voor kansspelen bij de regering van Gibraltar en tevens niet uitvoerend directeur van de Independent Betting Adjudication Service (IBAS), ging gisterenavond laat naar LinkedIn om zijn mening te geven.
Omdat mijn rol primair een regelgevende is, heb ik tot vandaag gezwegen in het debat over de tarieven van de Britse belasting op kansspelen en online kansspelen, schreef hij.
Ik denk dat het idee dat de sector aanzienlijke belastingverhogingen op de omzet kan opvangen zonder dat dit leidt tot een bredere structurele impact en verlies van winst, onoprecht is en volgens Lyman is er weinig ruimte voor een verhoging van de Britse kansspelbelastingtarieven zonder een enorme impact op de sector en haar economische bijdrage.
In zijn artikel stelt hij dat de belasting op kansspelen, de belasting op online kansspelen, mogelijk met niet meer dan 4-5 procentpunten kan stijgen, terwijl de mogelijkheden voor de algemene belasting op kansspelen nog beperkter zijn.
Daarboven zullen de pips niet meer piepen en zal er sprake zijn van echte pij en de pijn zal niet alleen leiden tot een lagere groei, maar zoals overtuigende voorbeelden aantonen, zal de belastingopbrengst op de middellange termijn ook dalen, zei hij.
Het bericht vervolgde: Er is een omslagpunt en hoe dichter de RGD bij 30% komt, hoe groter de economische impact en de kans op falend beleid en onherstelbare schade voor de sector en als de gereguleerde sector eenmaal weg is, is hij weg!
Paniekzaaierij voor sportweddenschappen?
Rachel Reeves, minister van Financiën, zal op 26 november de Britse begroting voor het komende jaar bekendmaken en er wordt algemeen verwacht dat ze de kansspelbelasting in een of andere vorm zal verhogen, aangezien het ministerie van Financiën al maandenlang overlegt over een fusie of harmonisatie van kansspelbelastingen.
In deze consultatie werd een fusie voorgesteld van de Remote Gaming Duty (RGD, 21%), de General Betting Duty (GBD, 15%) en de Pool Betting Duty (PBD, 15%) tot één enkele 21% , aangenomen kan worden dat in dit scenario de Machine Gaming Duty (MGD) gelijk blijft op 20%.
Deze consultatie is uitgegroeid tot een veel breder debat, een debat dat de volledige tweeënhalf jaar durende herziening van de Gambling Act in intensiteit heeft overschaduwd en de roep om drastischer belastingwijzigingen neemt toe, waarbij de Social Market Foundation (SMF) en het Institute for Public Policy Research (IPPR) een verhoging van de MGD naar 50% en de RGD naar 40% voorstellen.
In zijn CEO Briefing deze week zei Andrew Rhodes, CEO van de UK Gambling Commission (UKGC): “Wat begon als een consultatie over harmonisatie is uitgegroeid tot een veel groter debat en het heeft geleid tot meer aandacht en verhitte discussies over illegaal kansspel en hoe dat in andere landen plaatsvindt.
Eerder in zijn toespraak hintte hij naar de regelgevende bevoegdheden van de UKGC in dit belastingdebat: Net zoals er momenteel een zeer actief debat gaande is over belastingen en de sector, is er ook een zeer actief debat over de rol van toezichthouders en onafhankelijke instanties en in hoeverre wij tussen u en de groei staan en in hoeverre wij een gelijk speelveld garanderen.
Dit zal ongetwijfeld een overweging zijn voor de regering bij het overwegen van het toekomstige programma van de Commissie en het vooruitzicht van een verhoging van de kansspelbelastingen heeft de sector, en haar traditionele politieke bondgenoten in de paardenraces, in een campagneflits gestort.
De Betting and Gaming Council (BGC) en enkele van haar grootste leden hebben uitgebreide mediarondes gehouden, waarvan Betfred, Entain en Evoke de belangrijkste voorbeelden zijn en de waarschuwingen van aanbieders zijn ongelooflijk bekend geworden bij iedereen die de sector volgt.
Het bovengenoemde trio, dat met zo’n 5.000 wedkantoren de grootste aanwezigheid heeft in de Britse winkelstraten, heeft gewaarschuwd dat honderden winkels gesloten zouden kunnen worden zodra belastingverhogingen de kosten doen stijgen.
Een vergelijking met Nederland wordt ook vaak gemaakt, waar een belastingtarief van 34,5% – dat in januari volgend jaar naar verwachting stijgt naar 37,5% – volgens de branche heeft geleid tot wat de branche een exodus van klanten naar de zwarte markt noemt en sommige bedrijven, zoals LiveScore, ervoor hebben gekozen zich terug te trekken uit de markt.
Deze argumenten lijken echter in dovemansoren te vallen, aangezien politici en campagnevoerders voor hervorming van de kansspelsector de waarschuwingen van de branche bestempelen als bangmakerij om de betaling van een hogere belasting uit te stellen.
Het risico van een groeiende Britse zwarte markt is reëel en duidelijk, merkte Lyman op en het is opmerkelijk dat, hoewel de industrie de afgelopen jaren waarschijnlijk te veel op de zwarte markt heeft geleund, waardoor politici ongevoelig zijn geworden voor het argument, de gegevens het bestaan ervan wel bevestigen.
Naar schatting gaat iets minder dan 10% van het kansspelvolume in het VK naar zwarte marktbedrijven.
Gamstop, de exploitant van de National Self-Exclusion Service, meldde een paar maanden geleden ook dat ongeveer een tiende van de gokkers die zichzelf hebben uitgesloten, nog steeds gokt via websites zonder vergunning.
Gibraltar en gokken in het VK Lyman’s inbreng in het belastingdebat is niet zo belangrijk als wanneer Andrew Rhodes van de UKGC zich er wel mee had bemoeid – dat zou ongekend zijn gezien Rhodes regelgevende bevoegdheid in Groot-Brittannië.
Het is desalniettemin nog steeds belangrijk, aangezien Gibraltar ter sprake is gekomen tijdens de debatten over kansspelbelasting en vorige maand verschenen vertegenwoordigers van de SMF, IPPR en BGC, samen met Suart Kenny, medeoprichter van Paddy Power en een fervent voorstander van hervormingen in de goksector, voor de Treasury Select Committee in Westminster.
Naast het gesprek over de Britse kansspelbelastingen, waren de parlementsleden van de commissie – een parlementair orgaan dat belast is met het toezicht op het financiële beleid van het Britse ministerie van Financiën – geïnteresseerd in de vraag waarom zoveel Britse bookmakers fiscaal gevestigd zijn in Gibraltar, een Brits overzees gebiedsdeel (BOT).
Oorspronkelijk verhuisden de bedrijven naar Gibraltar, en wij wilden naar Gibraltar verhuizen – we hebben gekeken naar Malta en talloze andere plaatsen – om kansspelbelasting te ontduiken, vertelde Kenny aan de commissie.
Dat werd geblokkeerd en de vennootschapsbelasting was lager en de commissie heeft nu een rapport gepubliceerd op basis van de informatie die tijdens de bijeenkomst van vorige maand is verstrekt. In dit rapport wordt aanbevolen dat het ministerie van Financiën onderzoekt waar nieuwe anti ontwijking maatregelen nodig zijn om vergunninghoudende kansspelbedrijven aan te pakken die opereren vanuit jurisdicties met lage belastingen, zoals de kansspelcentra van Gibraltar en Malta.
Aangezien enkele van de grootste online aanbieders van Groot-Brittannië een registratie in Gibraltar hebben – Betfred Online, BetVictor en bet365 zijn enkele opvallende voorbeelden – en het gebied een BOT is, is het niet verrassend dat de kansspelautoriteiten de belastingsituatie nauwlettend in de gaten houden, zoals Lyman zelf opmerkt.
Ik reageer omdat onevenredige Britse belastingverhogingen de economie van Gibraltar kunnen schaden aldus zijn bericht en Gibraltar maakt deel uit van de Britse familie en elke Britse belastingverhoging wordt in Gibraltar versterkt, omdat in het Verenigd Koninkrijk gereguleerde kansspelen een belangrijke pijler van de economie vormen.
In Gibraltar gevestigde, op het Verenigd Koninkrijk gerichte bedrijven betalen £750 miljoen aan de Britse schatkist aan kansspelbelasting (op basis van het verbruik) en op het Verenigd Koninkrijk gerichte, op Gibraltar gevestigde aanbieders zijn dubbel gereguleerd.
De Britse politieke steun voor Gibraltar komt het best tot uiting door het creëren van voorwaarden die de economie van Gibraltar in staat stellen zelfvoorzienend te zijn. Ik blijf hoopvol dat politiek (zelfs interne partijpolitiek) verstandig fiscaal beleid en economische kennis niet zal overtroeven.
Iedereen die hierover een mening heeft, begeeft zich in het mijnenveld van tegenstrijdige en binaire verhalen. Mijn motieven zijn allereerst een verstandige uitkomst voor zowel het VK als Gibraltar.
