Het is nu misschien moeilijk te bevatten, met zijn opeenvolgende platina albums en talloze hits, maar Jeezy’s carrière was niet altijd een zekerheidje, hij stond aan de voorhoede van een nieuwe muziekstijl waarvan de meeste mensen op zijn best dachten dat het een eendagsvlieg zou worden.
Buiten Atlanta begon het nieuw gedoopte subgenre trapmuziek net aan te slaan, tuurlijk, rappers hadden zich toegelegd op het beschrijven van hun vroegere straatavonturen op wax, maar ze deden dat vanuit een perspectief ver weg van de straten waar ze zich doorheen worstelden.
Ze spuwden rijmpjes uit als kingpins; made men en de mannen uit Atlanta draaiden het om en maakten muziek over de worstelingen en ontberingen van een leven op de hoek en het was niet alleen maar glitter en glamour en gambling; het was ook een hoop grammen en schietpartijen.
En niemand deed dat laatste beter dan Jay Jenkins. ATL’s Trapper of the Year in de debuutaflevering van Boardroom’s nieuwe muziekserie, On Record, uitlegt hoe hij zijn klassieke album heeft gemaakt.
