Regulus Partners merkt op dat de Britse regering heeft gezwegen over een aantal belangrijke beoordelingen voorafgaand aan de in afwachting van de publicatie van haar Witboek over aanbevelingen voor Gambling Review.
Net als bij de Spaanse inquisitie van Monty Python is het buitengewoon moeilijk om te weten wanneer u belangrijke gebeurtenissen kunt verwachten in de herziening door de regering van de kansspelwet van 2005.
De niet-blaffende hond van deze week was de reactie van de regering op het rapport Preventie van toekomstige sterfgevallen in het geval van chronische gokker /speler Jack Ritchie, die in 2017 in Vietnam door zelfmoord om het leven kwam.
De ministeries van Cultuur, Media en Sport, Onderwijs en Volksgezondheid en Sociale Zorg kregen tot afgelopen maandag (2 mei) de tijd om te reageren op de bevindingen van lijkschouwer David Urpeth dat de staatsbehandelingsdiensten (en gezondheidswaarschuwingen) voor gokverslaving onvoldoende waren – maar dergelijke verklaringen lijken niet te zijn afgegeven.
De lijkschouwer heeft wellicht besloten de ministeries meer dan de wettelijke 56 dagen te geven om een reactie te formuleren, maar dit is onduidelijk. De afwezigheid van verontwaardiging in de media over het verstrijken van de deadline suggereert dat in ieder geval enkele activisten weten wat er aan de hand is, deze laatste vertraging past in het patroon van de Gambling Act Review.
De regering publiceerde haar oproep tot bewijs pas een jaar nadat de herziening was gelanceerd en het daaruit voortvloeiende Witboek is nu het beste deel van een jaar te laat. Zoals we vorige week meldden, is de strategie van de Gambling Commission om gokschade te voorkomen verdwenen in dezelfde regelgevende Bermudadriehoek die ook de definitie van kwetsbaarheid heeft opgeslokt (al in november 2020 toegezegd).
De Delphi-studie van het Office of Health Improvement and Disparities ontbreekt ook in actie, die naar verluidt in november vorig jaar is voltooid, deze laatste studie kan een bijzonder belangrijke invloed hebben op de uitkomst van de review.
Het kreeg vorig jaar de opdracht om problemen aan te pakken die werden geïdentificeerd in het inmiddels ter ziele gegane dodgy-dossier van Public Health England over gokschade (dat ook een jaar later verscheen dan gepland).
De reikwijdte van de studie omvatte aanbevelingen om gokproducten minder betaalbaar en minder aantrekkelijk te maken voor gokexploitanten en consumenten.
De OHID Delphi-studie is ook een zeer clandestiene aangelegenheid waarbij de namen van de betrokken experts (inclusief ervaringsdeskundigen) worden achtergehouden – en hierin ligt de kneep. Een herziening van de gokwetgeving die werd geadverteerd als op bewijs gebaseerd’ is een nogal duistere aangelegenheid geworden.
De minister die verantwoordelijk is voor de herziening wordt sterk verdacht van partijdigheid, overheidsinstanties houden zich nu routinematig bezig met manipulatie van bewijsmateriaal en parlementariërs geven openlijk toe dat ze in debatten in beide Kamers hebben gesjoemeld.
Het rapport Preventie van toekomstige sterfgevallen van lijkschouwer Urpeth is uiterst licht op details (zoals het geval is met al dergelijke rapporten), wat het voor de lezer moeilijk maakt om de kwaliteit van het overwogen bewijs of de evenredigheid van beleidsreacties te beoordelen.
Tegelijkertijd is er een gezamenlijke inspanning om uiteenlopende meningen te marginaliseren, vandaag drukt een nationale krant de schok op de voorpagina uit dat senior executives van de gokindustrie een ontmoeting hebben gehad met functionarissen van HM Treasury om de gevolgen van wetswijzigingen te bespreken.
De suggestie dat het bedrijfsleiders niet mag worden toegestaan om met ministeries van Financiën in gesprek te gaan om de economische gevolgen van beleidskeuzes te bespreken, komt rechtstreeks uit het handboek voor volksgezondheidsactivisme.
Het is consistent met een anti-kapitalistisch wereldbeeld dat het discours over gokbeleid en zo veel meer domineert – het onthult alle problemen die verband houden met productie en handel (of commerciële determinanten van schade) en geen van de voordelen.
Het is een credo dat persoonlijke verantwoordelijkheid ontkent en tegelijkertijd de persoonlijke vrijheid beperkt in het belang van het geclaimde algemeen welzijn, het is een teken van onze tijd dat een conservatieve regering zo comfortabel lijkt te zijn met voorstanders van deze ideologie.
Temidden van alle vertragingen en gemiste deadlines, is het verleidelijk om een poging te zien om de presentatie van bewijs te choreograferen ter ondersteuning van welk beleid dan ook dat de regering heeft besloten in haar Witboek voor te stellen.
De honden blaffen nu misschien niet, maar het zou naïef zijn om aan te nemen dat ze te veel langer stil zullen blijven.
