De enorme markt voor sportweddenschappen in de VS groeide tussen 2018 en 2024 in een snel tempo, en hiermee zijn er niet-verrassende vragen ontstaan over het beschermen van sportintegriteit in het even grote netwerk van competities, toernooien en teams van het land.
Matt Fowler, hoofd van Global Operations bij de International Betting Integrity Association (IBIA), breekt de multidynamische aanpak af die nodig is om de integriteit van verschillende Amerikaanse sporten en competities te beschermen voor zijn optreden op de SBC Summit in Noord-Amerika.
Wat zijn de grootste bedreigingen voor de integriteit van de sport in Noord-Amerika, zowel historisch als momenteel?
Matt Fowler: Historisch gezien gedijt corruptie in de sport wanneer gokactiviteiten plaatsvinden in een niet-gereguleerde of niet gereguleerde jurisdictie waar corrupt kunnen werken met een laag risico dat er actie tegen hen wordt ondernomen.
Door staten legaliseren en reguleren van sportweddenschappen en het hebben van integriteitsbewakingsmechanismen om bedreigingen voor de integriteit van de sport te bestrijden, is dit een grote stap in de richting van het verlagen van de risico’s voor sportintegriteit.
Met 36 staten die nu sportweddenschappen toestaan, vormt de omvang en schaal van deze markt een unieke uitdaging voor het handhaven van integriteit?
Fowler: Voor IBIA zijn we, hoewel in meerdere staten een logistieke uitdaging kan aangaan, een wereldwijde organisatie, matchfixing werkt vaak over staatsgrenzen en nationale grenzen met een evenement dat plaatsvindt in één rechtsgebied, de klanten uit meerdere rechtsgebieden en soms de spelers of teams uit een derde of vierde jurisdictie.
Uit de Optimum Betting Market Study bleek bijvoorbeeld dat 92% van de IBIA-basketbalwaarschuwingen in 2017-2020 werd gegenereerd door exploitanten van sportweddenschappen, waar de waarschuwing uitsluitend of gedeeltelijk was gebaseerd op verdachte weddenschappen door klanten die weddenschappen plaatsen buiten het land en het regelgevingskader waar het potentieel corrupte sportevenement plaatsvond.
Uitdagingen – in termen van het delen van informatie om ervoor te zorgen dat de juiste instanties de waardevolle informatie kunnen ontvangen die IBIA heeft met betrekking tot verdachte kansspelactiviteiten – zijn daarom altijd aanwezig, maar IBIA heeft sterke relaties opgebouwd met sportbesturende instanties.
Regelgevers voor sportweddenschappen en wetshandhaving in heel Noord-Amerika en wereldwijd zijn opgezet om de uitdaging aan te gaan die een grote en gevarieerde markt voor sportweddenschappen vormt.
Hoe kan een coherente integriteitsstrategie worden aangenomen in zoveel staatsmarkten, elk met verschillende regelgeving?
Fowler: Het is een uitdaging, maar kennisoverdracht tussen organisaties zoals IBIA en regelgevers en het delen van beste praktijken tussen regelgevers kan er een lange weg ingaan om ervoor te zorgen dat er samenhang is in integriteitsstrategieën in het hele land.
De overgrote meerderheid van de Amerikaanse regelgeving richt zich op integriteitskaders en veel mensen geven aan dat exploitanten deel uitmaken van een integriteitsmonitor, zoals IBIA, wat wij ondersteunen.
Onze ervaring is dat staatsregulators erg enthousiast zijn om meldingen van verdachte weddenschappen van IBIA te ontvangen en ook om een beroep te doen op onze wereldwijde expertise wanneer dat nodig is.
We kijken er ook naar uit om in april te presenteren op het GLI Regulator Roundtable-evenement in Las Vegas en onze outreach op dit gebied voort te zetten.
Met zoveel sportstake-holders in de VS, kan een multisportbenadering van integriteitsbescherming echt effectief worden geïmplementeerd?
Fowler: Dit is geen probleem dat uniek is voor de VS, waarbij veel rechtsgebieden vergelijkbare uitdagingen zien. Hoewel belanghebbenden in sport hun strategieën moeten afstemmen, blijven veel van de risico’s en remedies hetzelfde in verschillende sporten.
Ongeacht de competitie of sport hebben belanghebbenden duidelijk gedefinieerde regels nodig over wat hun deelnemers wel en niet kunnen doen, een effectief programma om hun atleten op te leiden over die regels en vervolgens de mogelijkheid om te controleren, te onderzoeken en te sanctioneren als die regels worden overtreden.
We hebben een echte wens van de Major Leagues opgemerkt om de beste praktijken te delen en dit was duidelijk in velen van hen die een gezamenlijke workshop bijwoonden die IBIA ontving met een van onze belangrijkste partners, de International Tennis Integrity Association, in New York afgelopen september.
Wat is het standpunt van IBIA over weddenschappen op universiteitssporten? en
Is dit een gebied gevoeliger voor integriteitsbedreigingen?
Fowler: Over het algemeen zijn atleten vatbaarder voor benaderingen om deel te nemen aan matchfixing wanneer ze een laag salaris of geen salaris hebben. Deze integriteitsbedreiging wordt verder vergroot met slecht bestuur en geen onderwijs met betrekking tot weddenschappen en eventuele weddenschapsregels die van kracht kunnen zijn.
Omdat universiteitsatleten niet in loondienst zijn, verhoogt dit daarom – theoretisch althans – de integriteitsbedreiging in vergelijking met sport op professioneel niveau. Het bestuur van universiteitssporten in heel Noord-Amerika is echter op een goede plek en atleet-onderwijs wordt ook ondernomen met de NCAA die grote stappen vooruit neemt op dit gebied.
IBIA zelf heeft een atleet-educatieprogramma in Canada opgezet om de potentiële bedreiging voor atleten, sport en de gereguleerde markt aan te pakken door sportweddenschappen gerelateerde matchfixing en fraude.
Hoe belangrijk is atleetonderwijs als middel om dit risico te minimaliseren, zowel in universiteitssporten als in reguliere pro-sporten?
Fowler: Dit soort programma’s, zoals IBIA, hebben zich in Canada opgezet, zijn van vitaal belang om de gevoeligheid van atleten voor integriteitsbedreigingen in zowel universiteits als professionele sporten te verminderen.
Het is van cruciaal belang dat atleten in de eerste plaats begrijpen wat ze wel en niet kunnen doen met betrekking tot weddenschappen, het begrijpen van de gedragscodes en de voorschriften die ze ondertekenen.
En dan specifiek met betrekking tot match-fixing, kan een atleet onderwijsprogramma atleten informeren over hoe een potentiële matchfixing-benadering eruit kan zien en de kennis geven van welke actie moet worden ondernomen, zoals een klokkenluider-mechanisme of een specifiek contact om uit te reiken, als een dergelijke aanpak gebeurt, de berichten moeten eenvoudig en duidelijk zijn.
Daarom is ons onderwijsprogramma opgebouwd rond de drie R’s: Regels, verantwoordelijkheid en rapportage, het bieden van deze informatie aan atleten kan het integriteitsrisico in zowel de universiteit als de pre-sport aanzienlijk minimaliseren.
Anticipeert IBIA op en bereidt IBIA zich voor op de mogelijke openstelling van meer Canadese provincies voor sportweddenschappen?
Fowler: Het voorspellen van wetswijzigingen kan lastig zijn, maar het succes van de Ontario-marktopening suggereert dat de dingen waarschijnlijk neigen naar andere provincies in Canada die zich openen.
Het is een ruimte die IBIA voortdurend in de gaten houdt en als en wanneer de Canadese provincies online komen, zijn we bereid om de markt te betreden en diensten voor integriteitsbewaking aan te bieden.
IBIA heeft een uitstekende relatie met de Alcohol and Gaming Commission of Ontario (AGCO) en werkt nauw samen met het Canadese Centrum voor Ethiek in Sport, en we hopen onze banden met Canada verder te versterken met nieuwe provinciale toezichthouders.
Wat verwacht u dat de deelnemers leren over sportintegriteit en bescherming op de top Noord-Amerika?
Fowler: Dat een dynamische, competitieve en gezonde markt voor sportweddenschappen essentieel is voor de strijd tegen matchfixing, het is van essentieel belang dat we de onbedoelde gevolgen van slecht beleid en regelgeving vermijden.
We moeten ons ins en de stuur-normen van sportbestuursorganen en sportintegriteitseducatie verhogen.
Maar dit alles ondersteunt, is een erkenning dat we allemaal in hetzelfde team zitten als het gaat om het aanpakken van matchfixing en onze collectieve uitdaging is om manieren te vinden om de samenwerking tussen regelaars, beleidsmakers, de industrie en de sport te verdiepen.
